Beste muziekliefhebbers,

In aanloop naar wat de leukste muziekquiz van het jaar belooft te worden, Detroit Breakdown Volume III (Vrijdag 25 november 2005 - Zaal Familieheem – Gasthuisdreef, Ruisbroek – Puurs), presenteren we hier vanaf volgende maandag een wekelijkse online muziekquiz!
Toegegeven, echt baanbrekend is het idee niet. Inzake online muziekquizzen heeft het onovertroffen werk van Dirk Devoldere reeds de weg geëffend. Wij zijn wat minder ambitieus, onze muziekquiz is kleinschaliger en louter bedoeld als opwarmertje voor onze zaalquiz.

Onze online quiz loopt twaalf weken lang. Concreet krijgt u bij het begin van elke week 1 flap songtekst, 1 foto en 4 audio-fragmenten geput uit onze rijke archieven (vier Bozo-quizzen in Leuven, twee Detroit Breakdowns in Willebroek). Elke week vallen er zo 10 punten te verdienen. De antwoorden stuurt u door naar Detroit Breakdown vóór de deadline en zo kunnen we u elke maandag naast een nieuwe vragenreeks ook de oplossingen van de week voordien en een eventuele tussenstand voorschotelen.

Let wel, geheel vrijblijvend is de DB Online muziekquiz nu ook weer niet. Als u uw antwoorden voorziet van een ploegnaam en als die ploeg op 25/11 Zaal Familieheem betreedt met de hoogste online score, kan u zich verwachten aan een sympathieke prijs. Wie weet valt er voor de andere deelnemende ploegen ook nog iets leuks uit de kast.

Hopelijk wordt alles vanaf volgende week duidelijker. Ondertussen mag u uiteraard altijd commentaar leveren op deze post of bijkomende vragen stellen. We antwoorden dan evenzeer via de 'comments'.

Greetz en veel succes
Stefan, Johan, Hans

PS: voor diegenen die het nog niet gedaan hebben: vergeet u niet in te schrijven voor de zaalquiz op http://www.detroitbreakdown.be !

McRorie - Live Music from Head to Toe!

Ok, tijd voor nog eens iets weirds :-)

McRorie is een Canadese kerel die zijn lijf volhangt met sensors, drumpads en 2 keyboards en zo als een elektronische one man band de podia afschuimt. McRorie ziet eruit als een Schotse headbanger en dus is het niet verwonderlijk dat vooral hardrock op zijn repertoire staat (Twisted Sister, AC/DC...). Maar even goed vloeit er house, country, Latin, lounge of hip hop uit zijn poriën! Ronduit amazing.
Daarnaast zijn zelfs zijn eigen songs te pruimen.
Haalt iemand hem naar Europa?

Het 'epeetje' komt terug

Complete albums van een popgroep zouden zeldzaam kunnen worden. Warner Music gaat via internet nummers verkopen per drie stuks. Dit lijkt sterk op de 'epee' (extended play), een in de jaren zestig populair formaat dat drie of vier nummers bevatte.

Daarmee is een nieuwe aanval ingezet op het traditionele 'albumformaat', waarbij een reeks nummers met drie tot vijf kwartier speelduur een artistieke eenheid vormt. Bij het downloaden van muziek gaat het steeds vaker om losse nummers, waarmee mensen hun mp3-spelers vullen. Dat drukt de verkoop van cd's. Platenmaatschappijen zoeken druk naar manieren om hun deel te krijgen van het legale, betaalde downloaden.
Warners 'e-label' is vooral bedoeld voor jonge bands, zei topman Eduard Bronfman Jr. van Warner Music gisteren. ,,We brengen eens in de paar maanden een setje van drie of meer nummers van een groep op de markt, in plaats van een heel album eens in de zoveel jaar.''
Bijkomend voordeel is dat fans niet lang hoeven te wachten op nieuw materiaal. Bronfman: ,,In het oude systeem kreeg een artiest de kans zich over lange tijd te ontwikkelen. Tegenwoordig is de druk zo hoog dat een groep na aanvankelijk commercieel falen geen tweede kans meer krijgt. Dit systeem kan een oplossing zijn.''
,,Voor nieuwe en obscure bands is in de reguliere handel steeds minder ruimte'', zegt Michiel ten Veen van Warner Music in Nederland. ,,Via het e-label kunnen zulke artiesten toch nog hun muziek verspreiden.'' Hij hoopt zo ook weer Nederlandse bands te kunnen uitbrengen. Vorig jaar zette Warner alle Nederlandse artiesten aan de kant. Hij verwacht dat het e-label nog dit jaar begint. Het wordt geleid door Jac Holzman, stichter van het legendarische label Elektra.
(bron NRC Handelsblad)

Read 'm and weep (4) - Bob Moog R.I.P.

Robert Moog (1934-2005), uitvinder van de synthesizer
Door Jacob Haagsma

ROTTERDAM, 23 AUG. Zijn machine werd aanvankelijk gezien als een gimmick, maar zou uiteindelijk de populaire muziek ingrijpend veranderen. Robert Moog, de man die een enorme rol speelde in de verspreiding van de synthesizer, is eergisteren overleden aan een hersentumor. Moog, wiens naam eigenlijk op zijn Nederlands uitgesproken dient te worden - hij stamt af van Nederlandse en Poolse joden - ontwikkelde in de jaren zestig de naar hem vernoemde Moog-synthesizer. Dat was niet de eerste synthesizer, maar wel de eerste die enigszins compact en betaalbaar was. Lange tijd was zijn achternaam zelfs bijna synoniem met de synthesizer.

Moog, geboren in 1934 te Flushing, New York, wordt ten onrechte aangezien voor de uitvinder van de Theremin. Zijn carrière is wel nauw verbonden met het antenne-achtige instrument van de Russische uitvinder Leon Theremin. Als veertienjarige bouwde hij voor het eerst een Theremin met behulp van een montageschema en in de jaren vijftig voorzag hij in zijn levensonderhoud door de verkoop van dat instrument. In 1965 leverde hij twaalf speciale Theremins voor het multimediastuk Variations V van componist John Cage en choreograaf Merce Cunningham.

Moog was toen al, samen met componist Herb Deutsch, begonnen met de ontwikkeling van een modulaire (uit verschillende eenheden bestaande) synthesizer die wat handzamer was dan de soms kamervullende systemen die tot dan toe in gebruik waren. Een belangrijke vernieuwing was de toevoeging van een toetsenbord. De Theremin werd bespeeld door de handen in de buurt van de antenne te bewegen. De Moog-synthesizer werd pas echt bekend bij het grote publiek toen Walter Carlos, Wendy sinds haar geslachtsverandering, in 1968 het album Switched On Bach opnam.

Hoewel componist Pierre Boulez zijn banvloek uitsprak over het ,,verbijsterend lage denkniveau'' van deze elektronische Bach-bewerkingen, vloog de plaat als warme broodjes over de toonbank. Ook Carlos' bijdragen aan de soundtrack van de film A Clockwork Orange van Stanley Kubrick en de solo op de hit Lucky Man van Emerson, Lake en Palmer brachten het kenmerkende, 'vette' geluid van de Moog in het collectieve onderbewustzijn.

Terwijl Pierre Boulez experimenteerde in het prestigieuze, Parijse IRCAM-instituut (bouwkosten: 12 miljoen dollar) gingen de geluiden van de verschillende types Moog-synthesizers (Minimoog, Prodigy, de meerstemmige Polymoog en de in de symfonische rock onontbeerlijke Moog Taurus-baspedalen) de populaire muziek domineren, van The Beatles en jazzmuzikant Sun Ra tot en met funk en soul.

In de jaren tachtig werd de Moog van zijn dominante marktpositie verdrongen door goedkopere, meest Japanse merken als Roland, Yamaha en Arp. De Moog bleef een cultreputatie houden, zoals blijkt uit titels als Dark Side Of The Moog (Pete Namlook) en Miss Modular (Stereolab).

Moog trok zich in 1977 terug uit het bedrijf Moog Music en richtte Big Briar op, dat zich bezig hield met allerlei elektronische instrumenten waaronder zowaar weer de Theremin. In 1986 stopte Moog Music met de productie van synthesizers, maar in 2002 kreeg Moog weer de rechten op zijn eigen naam. Hij bracht onder andere een nieuwe versie van de Minimoog op de markt.

Bron: NRC Handelsblad

DB says: niets... We zullen Bob Moog herdenken op onze muziekquiz.

Do They Know It's Hallowe'en?

Over een paar maanden komt er een nieuwe single uit voor het goede doel. Bweurk inderdaad, tot u leest wie er allemaal meedoet:

• Beck
• Sum 41
• The Arcade Fire
• Sonic Youth
• Yeah Yeah Yeahs
• Peaches
• Devendra Banhart
• Malcolm McLaren
• Roky Erickson
• Sparks
• ...

Not your average superstars, met andere woorden. Anyhoo, u kan de track al beluisteren op de site van Vice Records. Ga ook eens naar de lyrics-link om te zien wie u op welk moment hoort.

Stevie Wonder's talkbox

Had ik al gezegd dat ik enorm van Stevie Wonder hou? Dacht het wel, toch? Nu ik verwed er mijn Innervisions om dat Koop bij het volgende filmpje een stijve krijgt. Tips: Peter Frampton, Richie Sambora, Joe Walsh, Walter Becker, Roger Troutman... Juist ja, de talkbox.

In bijhorend filmpje (QuickTime, 4,9MB) toont Stevie wat de mogelijkheden zijn van een talkbox gekoppeld aan een synthesizer. Als ik me niet vergis, is de talkshowvent die naast Stevie zit Dick Cavett en zit Wonderman er om zijn Music of my Mind te promoten. Dit moet dus 1972 of laat 1971 zijn, ongeveer het moment dat ondergetekende de wereld begon te verkennen. In een tweede filmpje (QuickTime, 6,6MB) looft Wonder overigens de mogelijkheden van zijn pas verworven speeltje.

Nu vind ik het uitzonderlijk vreemd dat Stevie de talkbox demonstreert met Burt Bacharach's Close To You. Ok, het nummer was net daarvoor een megahit in de versie van de Carpenters, maar volgens mij heeft Stevie dit toch zelf nooit op plaat gezet?

PS: let ook op de publieksreacties. Is Stevie hen nu in de maling aan het nemen met deze nieuwe technologie of niet? In ieder geval amuseert de man zelf zich rot, en dan ben ik ook content.

Soul Sistaz 2 (Another DDay compilation)

1 song... 1 song onlangs gehoord en er is hoop dat er naar nieuwe soulmadammen zal geluisterd worden: Leela James toont hoe het moet met Music. Hopelijk volgt Jaguar Wright, zij heeft net als de eerder vermelde Nikka Costa ook net een tweede plaat uit.

Soul Sistaz 2 borduurde verder op de lijnen die met het eerste volume uitgelegd werden. September 2002 schrijven we ondertussen en Koop was zeer te spreken over het resultaat. "zeer goede opbouw van de tracks en afwisseling. Misschien wat mellower dan SS1, maar dat komt het geheel wel ten goede. Het is nu minder hard hitting funk, maar er zitten ook meer andere soulvarianten in. En de selectie zelf is natuurlijk grandioos en verraadt heel wat download- en selecteerwerk." Hey, who am I to argue with that ;-)

1. Betty Davis - This Is It (1975)
It can't get no nastier than this! Raw funk van ex-mevrouw Miles. Zie deel 1 voor uitleg over de madam. Een wilde, tomeloze track die Koop deed denken aan Always On The Run van Kravitz of Give It Away van RHCP: "Dit lijkt wel een blauwdruk van beide songs, de song zal alleszins door beide artiesten érg worden gesmaakt."

2. Cold Blood - No Way Home (1972)
Ontdekt via de superbe Bold Soul Sisters site. Verrassend misschien dat de madam die zo krachtig uit de hoek komt - Lydia Pense - een kleine blanke is. Meer nog, volgens deze link zingt ze nog altijd!

3. Mable John - Running Out (1968)
Koop was in form toen hij deze cd degusteerde: "Hééérlijk nummertje, een honingzoete tristesse die me wat doet denken aan Dusty Springfield, maar dan in 't zwart. 't Is vooral die bittersweet vocal die het 'em doet." Ik vind dit vooral tekstueel heel goed. Een van de selectiecriteria voor de Soul Sistaz was natuurlijk hun feministische teksten, liefst nog gepaard met een flinke dosis black power. 3 jaar geleden was er niks te vinden over Mable John, maar nu heeft het mens zelfs haar eigen site. Daar leren we dat ze goeie vrienden was met Ray Charles (en zijn Raelettes leidde) én met de mama van Berry Gordy. Nice!

4. Barbara Mason - Shackin' Up (1975)
Koop2002: "Qua thema én qua orchestratie doet me dit erg denken aan philly soul. Slow soul met parlando intro, zoals ook Me & Ms Jones, enkele early Hall & Oates-tracks of Jill Scott dat hebben. Thema lijkt wel een vrouwelijke variant op Me & Ms Jones, of op Right Next Door. Mooie one-liner: if true love is dirty, throw some water on me!"
Ook hier weer een zeer goeie tekst, inderdaad. Ze roddelen wel over ons dat we samenwonen ipv te trouwen, maar ze kunnen allemaal ontploffen. Thematisch misschien achterhaald, maar qua soul kan dit toch tellen. Dit is Barbara Mason, een Philly product en volgens deze site zelfs één van de pioniers.

5. A Taste of Honey - Boogie Oogie Oogie (1978)
Deze discofunk is ook in onze contreien een hitje geweest. De debuutsingle van A Taste of Honey was in de USA meteen goed voor een #1 op de R&B charts. Later scoorden deze 2 soulchicks ook met een vertaling van de Japanse klassieker Sukiyaki. Eén van de vrouwen zou trouwens in het begin van dit millennium terug uit het niets opgedoken zijn en weer een plaat uitgebracht hebben. Wat mij trouwens opvalt in dit nummer is die snerpende gitaarsolo, waarvan ik een flauw vermoeden heb dat die door een Isley Brother ingespeeld is. Wel hierover geen uitsluitsel gevonden.

6. Marlena Shaw - California Soul (1969)
Het laidback California-feeling met een extra scheut psychedelica in een funkpatroon gegoten. Het nummer zou oorspronkelijk van Ashford & Simpson zijn, en op deze Zweedse sample-site vind ik het volgende: "This is a very good song, from the same album as 'Woman Of The Ghetto'. It has been used on Gang Starr's 'Check The Technique' and on The Wiseguys 'The Sound You Hear'. They also used this part from the first verse. (By the way, note that Blueboy used the live version of 'Woman Of The Ghetto' for 'Remember Me' and not the studio version I mentioned here.)" Tegenwoordig doet de madam het vooral als jazz-zangeres.

8. Vera Hamilton - But I Ain't No More (G.S.T.S.K.D.T.S.) (19??)
De basslijn heeft érg veel weg van Inner City Blues, maar dit is heerlijke upbeat funky soul. Met een grappige, feministische "ik ben een vrijgevochten vrouw" inslag. Een pareltje, en dat in amper 2'24"! Alleen de titel van dit nummer al: de afkorting komt van "I used to be a Genuine, Stomped on, Twenty Karat, Sure 'nough, Knocked down, Dragged out, Turned down, Strung out Fool for you... but I ain't no more!" Het nummer staat op de Ace Records release 'Johnny Otis & Friends - Watts Funky'. Zat dus bij Johnny Otis, maar verder weinig over bekend...

9. Sister Sledge - Music Makes Me Feel Good (1981)
Een iets minder bekend nummer van de hitmachine dat misschien net buiten de strenge selectiecriteria valt (te recent?), maar de Chic-productie maakt het sowieso tijdloos.

10. Sisters Love - Gimme Your Love (1973)
Koop said: "Blaxploitation, greasy pimpin' soul music, straight from da hood, y'all!! Zeer raar stemmetje, lijkt wel een vrouwelijke variant van Curtis Mayfield. Geeft veel karakter aan de song, die stem. Qua curiositeit en originaliteit in productie zeker één van de toppers van de cd, naast track 1. Leuke gitaarriedeltjes ook, die doorheen de song dwarrelen. Benieuwd." En voor 1 keer had koop de stier bij de ballen met zijn Curtis-gok. Het Nummer werd immers geschreven door Mr. Mayfield en voor de film Superfly gebruikt. Deze versie van de voor mij verder onbekende uitvoerders zou geproduced geweest zijn door Gloria Jones (Tainted Love en laatste chauffeur van Marc Bolan) voor Motown!

11. Stargard - Which Way Is Up (1977)
Hij kan het zo mooi zeggen: "Intro is done in pure Bohannon Style. Op elke compil kom je wel voor de dag met zo'n ultiem pièce de résistance, ook hier is het meteen mijn favoriete track. Die vocoder - of beter: ik denk dat het zo'n Frampton/Walsh talkbox is - doet het ook altijd bij mij, voor de rest valt me op dat de productie erg sterk gelijkloopt met die van de RR Express: dezelfde kabbelende bass, zelfs dezelfde echo-effectjes op de gitaarsolo. En dan die great flow in de vocal en die constante struttin' groove. Great."
Dit is opnieuw Stargard, die op deel 1 ons ook al What You Waitin' For voorschotelden. De RR-link is inderdaad zeer duidelijk, het is immers ook een Norman Whitfield-productie.

12. Nikki Giovanni - Ego Trippin' (1971)
Wie hier de lyrics schreef, moet goeie weed in huis hebben gehad. Freaky and wild, die tekst en a true gem, qua rarity. Alsof The Origin of Species herwerkt en voorgedragen wordt door een soul sista. Zoals u kan vermoeden gaf hier de Black Pride-tekst de doorslag. Toch is Nikki Giovanni achteraf gezien geen echte Soul Sista, maar een genuine Black Poet. Ego Trippin' is een gedicht (tekst te vinden op haar eigen site) op muziek gezet, begin jaren '70.

13. Marie "Queenie" Lyons - Your Key Don't Fit It Anymore (1970)
De fenomenale en ook weer dankzij de Bold Soul Sisters site ontdekte Marie "Queenie" Lyons. Wilde R&B die wel van Wilson Pickett lijkt te komen. Heb hier ook nog ander materiaal in de mp3-la van liggen dat waarschijnlijk op een volgend volume zal verschijnen. Verder nauwelijks iets van bekend, wat mij nog meer intrigeert natuurlijk.

14. Staple Singers - When Will We Be Paid (1970)
De Staple Singers, met Pops en de machtige Mavis (ook bekend via Prince). When Will We Be Paid is trouwens een internet-only single geweest van onze kleine een paar jaar geleden.

15. Zulema - Giving Up (1973)
In 2002 een volstrekt onbekende, maar met een sterke intro, mooie violen, een perfecte break en en een superoutro kon het niet lang duren voor er meer info over Zulema op het net terecht kwam. Als ik me niet vergis werd dit ooit gesampled/gecoverd, maar kan er niet opkomen door wie (ff googlen levert de Beatnuts op).

16. The Apollas - Seven Days (1968)
Vintage soul uit de gouden periode. The Apollas, ooit van gehoord? Ik niet.Totaal obscuur, mocht de ultieme muziekdatabase ArtistDirect niet een bio bevatten.

17. Helene Smith - You Got To Be A Man (1968)
Zeer erg nauw verwant met Out Of Sight van James Brown, maar kon noch in 2002 noch heden ten dage terugvinden of deze juffrouw uit de JB revue kwam. Als Mrs. Smith zingt van 'you don't have to be rich - and have 3 or 4 cars - you don't have to be a doctor - or a famous movie star' dachten zowel Koop als ik wel meteen richting Kiss: gelijke aanpak in tekststructuur en groove.

18. Stovall Sisters - Hang On In There (1971)
Frantic jazz funk en opnieuw één van Koops favorieten. Bovendien hoort hier een Koop-waardige anekdote bij. Ze zouden meegezongen hebben op Norman Greenbaum's Spirit In The Sky en Philip Bailey (dé Philip Bailey) heeft ooit percussie gespeeld voor hen, lang voor EW&F (misschien is hij het wel die u op deze plaat hoort).
PS: nummer doet me nu ook wat denken aan Wicky Wacky van The Fatback Band.

19. Kellee Patterson - I'm Gonna Love You Just A Little Bit More (1976)
Een one of a kind intro: geil en kitscherig at the same time. Maar ja, niet verwonderlijk als u weet dat dit een Barry White-cover is. Klinkt dit niet nog sexier als een vrouw de tekst spreekt/zingt? Kellee Patterson zal ook nog op Soul Sistaz 3 opduiken. U weze gewaarschuwd.

20. Roberta Flack - Uh-Uh Ooh-Ooh Look Out (Here It Comes) (1988)
Achteraf gezien een beetje de steenpuist in de hele Soul Sistaz-verzameling. Een slippertje wegens hier niet op zijn plaats, maar ik blijf erbij dat deze track op zichzelf wel blijft rechtstaan. Ik had eerst gedacht dat dit nog begin jaren '80 was, maar opzoekingswerk leverde dus 1988 op. Had ik dat geweten was dit er niet op gekomen. Totaal foute periode natuurlijk, zelfs al is het nummer van Ashford & Simpson. Ik moet toegeven dat ik hierover lang aarzelde en de titel uiteindelijk de doorslag gaf: ik kick daar wel op, op zo'n titels. Dit nummer zou ook bestaan in een Steve Hurley House mix, maar dit is de original van haar 'Oasis' lp.

+ Aretha Franklin - A Change Is Gonna Come (1967)
Dit volume wordt afgesloten in schoonheid met een hidden bonustrack. Het zuiverdere origineel van Sam Cooke wordt hier aan flarden geschreeuwd door Lady Soul. Enkel geëvenaard door de rauwe mannelijke versie van Otis Redding. Trouwens, wie covert dit nummer en noemt haar debuutplaat ernaar? Juist: Leela James! En zo is de cirkel mooi rond voor deze cd-bespreking.

Read 'm and weep (net niet): Marc Cohn shot in head during car jacking

Grammy winning singer treated, released after attempted robbery

DENVER - A Grammy-winning musician and husband of ABC news reporter Elizabeth Vargas was treated at a hospital and released Monday after being shot in the head during an attempted carjacking following a performance.

Marc Cohn, who had a hit with the song "Walking in Memphis" and won the Grammy for best new artist in 1992, was struck in the temple Sunday night when a man fired into his band's van in a parking garage. A suspect was being sought.

Police spokesman Sonny Jackson said the bullet appeared to have been slowed by the van's windshield and by striking the vehicle's driver first.

"Frankly, I can't tell you how he survived," Jackson said.

Cohn was alert and talking when emergency workers took him to the hospital from the concert site at Botanic Gardens. The bullet grazed Cohn's driver and tour manager Thomas Dube, who also was treated and released.

No arrests were made, but police identified a suspect. Joseph W. Yacteen, 26, allegedly tried to stop Cohn's van in the parking garage after allegedly fleeing a downtown hotel Sunday night, where he had tried to pay his bill with a stolen credit card.

Police said Yacteen fired one bullet into the van after Dube, who saw that he had a gun, sped up and swerved trying to avoid Yacteen. The van was carrying four people at the time.

Yacteen also allegedly fired several shots while fleeing security guards and trying to take a car from a woman. He eventually disappeared in a stolen SUV.

Yacteen is being sought on attempted first-degree murder, robbery and other charges. Authorities said he missed a court date July 15 on a drug and weapons charge.


DB says: 'Driving in Denver' bekt toch niet zo lekker als Walking In Memphis. En dan zat hij nog niet eens in een Silver Thunderbird.

Het moment waarop popmuziek de wereld veranderde

Bob Dylan's song "Like a Rolling Stone" topped a poll on Friday to find the 100 songs, movies, TV shows and books that "changed the world" in the opinion of musicians, actors and industry experts. Dylan's 1965 single beat Elvis Presley's "Heartbreak Hotel" into second place in the survey for "Uncut" magazine. Paul McCartney, Noel Gallagher, Robert Downey Jr, Rolling Stone Keith Richards, actor Edward Norton and ex-Beach Boy Brian Wilson and Lou Reed were among those who gave their views for the poll.

"I absolutely remember where I was when I first heard it. It got me through adolescence," rocker Patti Smith said of the winning song. Ex-Beatle McCartney picked "Heartbreak Hotel" as his number one choice. "It's the way (Presley) sings it as if he is singing from the depths of hell," McCartney said. "His phrasing, use of echo, it's all so beautiful. Musically, it's perfect." The Beatles' song "She Loves You" ranked at number three, followed by the Rolling Stones' "(I Can't Get No) Satisfaction."

Stanley Kubrick's "A Clockwork Orange" emerged as the most influential film at number five, followed by "The Godfather" and "The Godfather II" films in sixth place. "The Prisoner" was the top-ranking TV series at number 10, while Jack Kerouac's novel "On the Road" was the highest-ranking book, in 19th place.

DB says: "Liefde is een kaartspel" van Lisa Del Bo werd weer schandelijk over het hoofd gezien.

Read 'm and weep (III) - No more Chan Chan voor Ibrahim

Buena Vista Social Club Singer Ferrer Dies
HAVANA - Singer Ibrahim Ferrer, a leading voice with the hugely popular Buena Vista Social Club of vintage Cuban performers, died Saturday, recording industry officials here said. He was 78. The Montuno production company did not give a cause of death Saturday night when confirming Ferrer's death earlier in the day. Ferrer's colleagues said he suffered from emphysema in recent years and was feeling ill earlier in the week during a flight home from Europe. "I felt like he was my brother," said fellow Buena Vista performer, guitarist Manuel Galban. "He was a great musician and a great companion." Known for his trademark cap and graying mustache, Ferrer was a wiry, animated figure who clearly enjoyed performing Cuba's traditional "son" music of the 1940s and 1950s for new generations of fans.

Soul Sistaz 1 (Another DDay compilation)

Novelty- en comedy-platen zoals de How Bizarre-reeks in onze quiz zou doen vermoeden zijn niet mijn enige muzikale liefde. Zoals Raymond het ooit zong hou ik van veel muziekjes. Steeds echter keer ik terug naar de zogenaamde 'zwarte' muziek: funk, soul, urban, R&B, whatever je het wil noemen. Hedendaagse werk van Destiny's Child of Kelis kan ik zeker smaken, maar telkens weer moeten we ons herinneren waar de mosterd vandaan komt. Om die reden ben ik een paar jaar terug diep in de audio-archieven gedoken en heb ik voorlopig 3 verzamelaars samengesteld onder de noemer Soul Sistaz. Het idee was om obscure en bekendere heldinnen van de jaren '60 en '70 bijeen te brengen die meer dan eens rauw het leven bezongen. Sterke madammen meestal - de muzikale tegenhangers van Foxy Brown of Cleopatra Jones zo je wil - die de mannen op hun plaats zetten en niet girl power maar woman power uitstraalden. Deze dames waren ongelooflijk sexy en hot (never mind hoe ze eruit zagen), maar staan mijlenver van de bitches & hoes die door de huidige hip hopcultuur gepromoot worden.
Wie straalt er vandaag evenveel kracht uit? Missy Elliott is een straffe, maar valt meer en meer in herhaling en van Macy Gray en Angie Stone horen we nog nauwelijks iets. Vandaag zet ik mijn geld op Nikka Costa, één van de weinige vrouwen die als een 'soul shouter' naar voren komt. Bij momenten was haar debuut Everybody Got Their Something uit 2001 uitmuntend en de nieuwe single Till I Get To You belooft alvast veel goeds.


Net zoals bij de F.U.CK.-reeks kreeg Koop de eer om blinde exemplaren van deze cds te ontvangen. Ons over-en-weer-gemail heb ik samengevat met wat nieuwe bevindingen tot de onderliggende commentaren. Ondertussen staat er een Soul Sistaz 4 in de startblokken. Any takers?


1. Jones Girls - You Gonna Make Me Love Somebody Else (1979)
Machtige baslijnen mogen de Soul Sistaz-reeks openen. Verantwoordelijk zijn de Jones Girls, ooit nog backing vocals voor Diana Ross en daardoor opgemerkt door het Philadelphia International label (hoogtepunt van de Philly Soul dus), waarvoor ze een paar elpees opnamen. De Jones Girls zijn u misschien bekend van een nummertje getiteld Nights Over Egypt?

2. Parlet - Cookie Jar (1978)
Moddervette bas, freaky samenzang en een rare titel: dit zal dan wel Clinton-territorium zijn. Parlet is een van de meidengroepen die George Clinton samenstelde in zijn topperiode (zie ook The Brides of Funkenstein) en moest via allerlei dubbelzinnigheid sex aan de man brengen. Het was waarschijnlijk - net zoals de Mary Jane Girls van Rick James - een grote invloed op Prince toen hij Vanity 6 uitvond. By the way, onze kleine zou dit nummer naar verluidt ook gecoverd hebben, maar zijn versie ben ik nog nooit tegengekomen.

3. Betty Harris - There's A Break In The Road (1969)
Betty Harris, weinig bekend, maar een fenomenale stem die door de jaren heen een paar prachtnummers uitbracht. Zie haar bio op Artist Direct voor o.a. een link met de Rolling Stones.

4. Emotions - Blind Alley (1971)
Koop zag hier eerder Back Alley in en dacht dat het nummer over anale seks ging. Tja, waar het hart van vol is, zeker? De gospelzusters Hutchinson scoorden later met 'Best of My Love' en kennen we ook van Boogie Wonderland en andere EW&F tracks waarvoor ze de vocals verzorgden, maar daarvoor namen ze onder andere deze track op voor het legendarische Stax/Volt label. By the way, de madammen bestaan nog altijd!

5. Marva Whitney - Unwind Yourself (1967)
Marva was lid van de befaamde James Brown revue en dit nummer zou vermoedelijk obscuur gebleven zijn mocht de bassax-intro niet gesampled geweest zijn in Hear the Drummer Get Wicked van Chad Jackson en DJ Kool's Let Me Clear My Throat.

6. Supremes - High Energy (1976)
Dit is waarschijnlijk een verrassing voor velen. Nadat miss Ross het solopad verkoos, brachten de overgebleven leden nog nummers uit met zangeres Mary Wilson als kern. Het kamerbrede arrangement doet de song plaatsvatten naast spullen van Love Unlimited Orchestra of Maze, al doet de productie ook wat terugdenken aan spullen van Norman Whitfield (sic Koop).

7. Ann Sexton - Colour My World Blue (1977?)
Tijdens mijn verzamelarij voor deze reeks cds is Ann Sexton er als één van de grote ontdekkingen uitgekomen. Heb van haar een vijftal tracks gevonden, en die zijn allemaal van uitzonderlijke kwaliteit.

8. Stargard - What You Waitin' For (1978)
Bij zijn blinde beluistering dacht Koop hierbij aan Rose Royce omdat het nummer erg veel gelijkenis vertoont met iets als hun RR Express. Hij zat er niet ver naast, want dit nummer kwam ook uit de pen van de geniale Norman Whitfield.

9. Tami Lynn - Mojo Hannah (1972)
Heerlijke productie met een tekst die helemaal opgehangen is aan "N'Awlins". Toen ik details over deze artieste opzocht bij het compileren (back in mei 2002), vond ik nauwelijks iets terug. Ik wist enkel dat het nummer afkomstig was van de Rhino-verzamelaar In Yo Face - The Roots of Funk, die naar goede Rhino-gewoonte uitmuntend is. Nu ik online weer wat verder graaf, kom ik een Tamiya Lynn gen, die in 1972 de LP 'Love Is Here And Now You're Gone' uitbracht, waarop deze cover ("originally done by Henry Lumpkin on Motown"). Meer nog, de audioblog Home of the Groove spendeert een heel artikel aan deze plaat. Doncha just love the net?

10. Freda Payne - Unhooked Generation (1971)
Debuutsingle van Freda Payne. Getwijfeld over dit nummer wegens het voor mij wat al te psychedelisch arrangement, maar er toch opgezet omdat dit ooit gesampled werd (komt van de Sampled 3 compilatie, hoewel ik van de hergebruikers JVC Force en hun 'Strong Island' nog nooit gehoord heb). Volgens mij komt de intro ook terug bij Urban Dance Squad of Public Enemy (kan iemand dit confirmeren?).

11. Ann Peebles - I Can't Stand The Rain (1973)
Heb een aantal tracks van deze superster gevonden, maar voor mij overklast niks deze beresterke klassieker. Beresterk, al moest Koop ook vermelden dat de versie van Tina Turner - in een productie van Heaven 17 - ook te pruimen valt.

12. Honey Cone - Want Ads (1970)
Na hun Motown-periode was deze groep (nee, het is geen dame) het eerste paradepaardje van Holland-Dozier-Hollands Hot Wax/Invictus label. Meer uitleg zoals steeds op de voortreffelijke pagina's van Artist Direct. Daar vind je de voor- en nageschiedenis van de groepsleden, en het feitje dat Taylor Dane dit nummer in de jaren '80 coverde.

13. Deniece Chandler - It's You I Need (19??)
Deze It's You I Need werd opgenomen door Deniece Chandler, een dame uit de school van de Aretha-soundalikes. Een onbekende zou u zeggen, ware het niet dat later een dame opduikt met de artiestennaam Deniece Williams (born Deniece Chandler). Ik heb geen bevestiging gevonden dat deze dezelfde is als de soulzangeres die ons later 'Let's Hear It For The Boy' schonk en in de USA nog andere hits had, maar het zou best kunnen.

14. Love Unlimited - High Steppin' Hip Dressin' Fella (1979)
Dit nummer is een van de latere hits van Love Unlimited (instrumentale nummers werden uitgebracht als het Love Unlimited Orchestra, gezongen nummers waren gewoon Love Unlimited). Bekender zijn hun superslows natuurlijk zoals Walking In The Rain (With The One I Love), maar deze vond ik sterk en atypisch genoeg om erbij te zetten.

15. Betty Davis - Git In There (1974)
Dit wist Koop te zeggen, en zijn appreciatie deel ik volledig: "Aaauwww, so funky it hurts!! De zangeres slooft zich zo uit om toch maar dirty funky te klinken, dat ze met haar gehijg, gekreun en gerochel haast als een karikatuur klinkt. Mocht Janis Joplin zwart zijn geweest en haar blues gewisseld hebben voor een extra scheut funk, zou ze zo hebben geklonken. Crazy stuff, dit. Een echte diamond in the rough!" De tweede grote Soul Sistaz-ontdekking wat mij betreft. Betty Davis is dit... En wie was Betty Davis dan wel: mevrouw Miles Davis!
Lees een zeer goede korte bio op AD en bekijk die platenhoezen eens: hot stuff indeed! Miles zou maar een jaar met haar getrouwd geweest zijn en van haar gescheiden zijn omdat ze "too young and wild" was... Respect! Door haar zou het ook zijn dat Miles Jimi Hendrix en Sly Stone ontdekte, die zouden leiden tot zijn 'Bitches Brew' uitspattingen. Wat een wijf!
PS: Koop scharrelde later een Betty-compilatie op die een eervolle vermelding kreeg op zijn blog.

16. Syreeta - Black Maybe (1974)
Het sluitstuk is geen funkspetter, maar ik vond dit een lekker langzame, dromerige afsluiter van de cd. Ergens legde ik de link met india.arie, waar deze track ontzettend veel van weg heeft. Dit is trouwens net zoals nr 15 een Madam Van... In dit geval natuurlijk Stevie Wonder die voor haar dit nummer pende anno 1974.

Beatles - Come Together (flash animation)

Om hun liedje te promoten heeft dit obscuur groepje een flash-videoclip laten maken. Niet slecht jongens, voowal doowgaan (remember Barry Stevens van de Soundmixshow?).

Sananda Maitreya

Nog een shout-out naar één van mijn helden. Zoals u zou moeten weten gaat Terence Trent D'Arby nu al een tiental jaar door het leven als Sananda Maitreya. Ondertussen is hij definitief verkast naar Milaan en stuurt vandaar regelmatig muzikale en andere signalen de wereld uit (schrijf vooral in op zijn nieuwsbrief om van zijn weirde, maar vaak amusante gedachtenkronkels op de hoogte te blijven).

Verwacht echter niet hem nog veel op de radio te horen want Sananda heeft resoluut zijn rug gekeerd naar alle corporate bullshit en is een van de vele artiesten die zijn muziek enkel nog via het web releast. Na lange voorzetten is nu eindelijk zijn nieuw werkstuk Angels & Vampires - Volume 1 volledig beschikbaar, waarop onder andere een cover van Mick & Keith's Angie. Testluisteren kan in povere realaudiokwaliteit op de cd-pagina, maar via het weed-systeem kan je ook volledige tracks enkele malen beluisteren. Volg de 'A&V'-link op het Sananda-wiel, alles is prima uitgelegd!