Uit de DDay archieven (2) - Stevie Wonder

Halsreikend kijkt onderstaande uit naar de volgende Stevie Wonder. De single So What The Fuss is lichtelijk fenomenaal (de groove had me al meteen te pakken, maar mijn bewondering groeide nog toen ik de lyrics onder ogen kreeg) en doet hopen op een return to form.
Met angst in het hart hoorde ik dan ook dat de release volgens Humo voor onbepaalde tijd uitgesteld is (de plaat moest ongeveer nu in de winkels liggen). Nu, Amazon geeft 21 juni op als nieuwe datum, dus all is not lost yet.

Het is al 10 jaar geleden dat Steveland Morris' laatste studioplaat uitkwam en het toeval wil dat deze 10 jaar geleden op mijn recensie-bureau terecht kwam. Achteraf gezien was ik misschien een beetje enthousiast, maar verdient Stevie niet alle lof van de wereld?

Stevie Wonder - Conversation Peace
De pioniersrol die Steveland Morris in de jaren ‘70 bekleedde heeft hij stilaan overgedragen aan een jongere garde, maar meester Wonder is nog altijd in staat een damn fine werkstuk te presenteren. Het fiasco van de film Taxandria indachtig vreesden we eigenlijk het ergste nu Conversation Peace na meer dan zeven jaar wachten eindelijk het daglicht ziet, maar het resultaat kan beschouwd worden als de soulversie van Lou Reed’s New York. Het gaat hier immers evenzeer om een conceptplaat waarin de stand van zaken in de wereld aangeklaagd wordt, maar het cynisme van Reed’s visie maakt hier plaats voor een boodschap van hoop. Individueel is elk nummer een pareltje: Taboo To Love moet enkel nog door Frank Sinatra gecoverd worden om een evergreen te worden, Tomorrow Robins Will Sing toont een onverwachte rapkant van de nu 45-jarige en voor een song als Cold Chill zou Michael Jackson een kind vermoorden. In zijn geheel komt de boodschap van Wonder echter nog beter over. De ‘Ban The Handgun’-kreten op My Love Is With You spreken voor zich, maar het thema van deze CD is de oproep tot universele liefde, of zoals de hoesnota’s duidelijk maken: “Love for life...love for lives...love for living...love for giving...love for giving in...selflessly, so that selfishly all can win, not in a demolition feast but in a Conversation Peace.” Wanneer deze mededeling bovendien zo mooi verpakt wordt - subtiele gastoptredens zijn er van o.a. Ladysmith Black Mambazo, Branford Marsalis en Anita Baker -, zijn wij zelfs geneigd erin te geloven.

(hm)