Soul Sistaz 1 (Another DDay compilation)

Novelty- en comedy-platen zoals de How Bizarre-reeks in onze quiz zou doen vermoeden zijn niet mijn enige muzikale liefde. Zoals Raymond het ooit zong hou ik van veel muziekjes. Steeds echter keer ik terug naar de zogenaamde 'zwarte' muziek: funk, soul, urban, R&B, whatever je het wil noemen. Hedendaagse werk van Destiny's Child of Kelis kan ik zeker smaken, maar telkens weer moeten we ons herinneren waar de mosterd vandaan komt. Om die reden ben ik een paar jaar terug diep in de audio-archieven gedoken en heb ik voorlopig 3 verzamelaars samengesteld onder de noemer Soul Sistaz. Het idee was om obscure en bekendere heldinnen van de jaren '60 en '70 bijeen te brengen die meer dan eens rauw het leven bezongen. Sterke madammen meestal - de muzikale tegenhangers van Foxy Brown of Cleopatra Jones zo je wil - die de mannen op hun plaats zetten en niet girl power maar woman power uitstraalden. Deze dames waren ongelooflijk sexy en hot (never mind hoe ze eruit zagen), maar staan mijlenver van de bitches & hoes die door de huidige hip hopcultuur gepromoot worden.
Wie straalt er vandaag evenveel kracht uit? Missy Elliott is een straffe, maar valt meer en meer in herhaling en van Macy Gray en Angie Stone horen we nog nauwelijks iets. Vandaag zet ik mijn geld op Nikka Costa, één van de weinige vrouwen die als een 'soul shouter' naar voren komt. Bij momenten was haar debuut Everybody Got Their Something uit 2001 uitmuntend en de nieuwe single Till I Get To You belooft alvast veel goeds.


Net zoals bij de F.U.CK.-reeks kreeg Koop de eer om blinde exemplaren van deze cds te ontvangen. Ons over-en-weer-gemail heb ik samengevat met wat nieuwe bevindingen tot de onderliggende commentaren. Ondertussen staat er een Soul Sistaz 4 in de startblokken. Any takers?


1. Jones Girls - You Gonna Make Me Love Somebody Else (1979)
Machtige baslijnen mogen de Soul Sistaz-reeks openen. Verantwoordelijk zijn de Jones Girls, ooit nog backing vocals voor Diana Ross en daardoor opgemerkt door het Philadelphia International label (hoogtepunt van de Philly Soul dus), waarvoor ze een paar elpees opnamen. De Jones Girls zijn u misschien bekend van een nummertje getiteld Nights Over Egypt?

2. Parlet - Cookie Jar (1978)
Moddervette bas, freaky samenzang en een rare titel: dit zal dan wel Clinton-territorium zijn. Parlet is een van de meidengroepen die George Clinton samenstelde in zijn topperiode (zie ook The Brides of Funkenstein) en moest via allerlei dubbelzinnigheid sex aan de man brengen. Het was waarschijnlijk - net zoals de Mary Jane Girls van Rick James - een grote invloed op Prince toen hij Vanity 6 uitvond. By the way, onze kleine zou dit nummer naar verluidt ook gecoverd hebben, maar zijn versie ben ik nog nooit tegengekomen.

3. Betty Harris - There's A Break In The Road (1969)
Betty Harris, weinig bekend, maar een fenomenale stem die door de jaren heen een paar prachtnummers uitbracht. Zie haar bio op Artist Direct voor o.a. een link met de Rolling Stones.

4. Emotions - Blind Alley (1971)
Koop zag hier eerder Back Alley in en dacht dat het nummer over anale seks ging. Tja, waar het hart van vol is, zeker? De gospelzusters Hutchinson scoorden later met 'Best of My Love' en kennen we ook van Boogie Wonderland en andere EW&F tracks waarvoor ze de vocals verzorgden, maar daarvoor namen ze onder andere deze track op voor het legendarische Stax/Volt label. By the way, de madammen bestaan nog altijd!

5. Marva Whitney - Unwind Yourself (1967)
Marva was lid van de befaamde James Brown revue en dit nummer zou vermoedelijk obscuur gebleven zijn mocht de bassax-intro niet gesampled geweest zijn in Hear the Drummer Get Wicked van Chad Jackson en DJ Kool's Let Me Clear My Throat.

6. Supremes - High Energy (1976)
Dit is waarschijnlijk een verrassing voor velen. Nadat miss Ross het solopad verkoos, brachten de overgebleven leden nog nummers uit met zangeres Mary Wilson als kern. Het kamerbrede arrangement doet de song plaatsvatten naast spullen van Love Unlimited Orchestra of Maze, al doet de productie ook wat terugdenken aan spullen van Norman Whitfield (sic Koop).

7. Ann Sexton - Colour My World Blue (1977?)
Tijdens mijn verzamelarij voor deze reeks cds is Ann Sexton er als één van de grote ontdekkingen uitgekomen. Heb van haar een vijftal tracks gevonden, en die zijn allemaal van uitzonderlijke kwaliteit.

8. Stargard - What You Waitin' For (1978)
Bij zijn blinde beluistering dacht Koop hierbij aan Rose Royce omdat het nummer erg veel gelijkenis vertoont met iets als hun RR Express. Hij zat er niet ver naast, want dit nummer kwam ook uit de pen van de geniale Norman Whitfield.

9. Tami Lynn - Mojo Hannah (1972)
Heerlijke productie met een tekst die helemaal opgehangen is aan "N'Awlins". Toen ik details over deze artieste opzocht bij het compileren (back in mei 2002), vond ik nauwelijks iets terug. Ik wist enkel dat het nummer afkomstig was van de Rhino-verzamelaar In Yo Face - The Roots of Funk, die naar goede Rhino-gewoonte uitmuntend is. Nu ik online weer wat verder graaf, kom ik een Tamiya Lynn gen, die in 1972 de LP 'Love Is Here And Now You're Gone' uitbracht, waarop deze cover ("originally done by Henry Lumpkin on Motown"). Meer nog, de audioblog Home of the Groove spendeert een heel artikel aan deze plaat. Doncha just love the net?

10. Freda Payne - Unhooked Generation (1971)
Debuutsingle van Freda Payne. Getwijfeld over dit nummer wegens het voor mij wat al te psychedelisch arrangement, maar er toch opgezet omdat dit ooit gesampled werd (komt van de Sampled 3 compilatie, hoewel ik van de hergebruikers JVC Force en hun 'Strong Island' nog nooit gehoord heb). Volgens mij komt de intro ook terug bij Urban Dance Squad of Public Enemy (kan iemand dit confirmeren?).

11. Ann Peebles - I Can't Stand The Rain (1973)
Heb een aantal tracks van deze superster gevonden, maar voor mij overklast niks deze beresterke klassieker. Beresterk, al moest Koop ook vermelden dat de versie van Tina Turner - in een productie van Heaven 17 - ook te pruimen valt.

12. Honey Cone - Want Ads (1970)
Na hun Motown-periode was deze groep (nee, het is geen dame) het eerste paradepaardje van Holland-Dozier-Hollands Hot Wax/Invictus label. Meer uitleg zoals steeds op de voortreffelijke pagina's van Artist Direct. Daar vind je de voor- en nageschiedenis van de groepsleden, en het feitje dat Taylor Dane dit nummer in de jaren '80 coverde.

13. Deniece Chandler - It's You I Need (19??)
Deze It's You I Need werd opgenomen door Deniece Chandler, een dame uit de school van de Aretha-soundalikes. Een onbekende zou u zeggen, ware het niet dat later een dame opduikt met de artiestennaam Deniece Williams (born Deniece Chandler). Ik heb geen bevestiging gevonden dat deze dezelfde is als de soulzangeres die ons later 'Let's Hear It For The Boy' schonk en in de USA nog andere hits had, maar het zou best kunnen.

14. Love Unlimited - High Steppin' Hip Dressin' Fella (1979)
Dit nummer is een van de latere hits van Love Unlimited (instrumentale nummers werden uitgebracht als het Love Unlimited Orchestra, gezongen nummers waren gewoon Love Unlimited). Bekender zijn hun superslows natuurlijk zoals Walking In The Rain (With The One I Love), maar deze vond ik sterk en atypisch genoeg om erbij te zetten.

15. Betty Davis - Git In There (1974)
Dit wist Koop te zeggen, en zijn appreciatie deel ik volledig: "Aaauwww, so funky it hurts!! De zangeres slooft zich zo uit om toch maar dirty funky te klinken, dat ze met haar gehijg, gekreun en gerochel haast als een karikatuur klinkt. Mocht Janis Joplin zwart zijn geweest en haar blues gewisseld hebben voor een extra scheut funk, zou ze zo hebben geklonken. Crazy stuff, dit. Een echte diamond in the rough!" De tweede grote Soul Sistaz-ontdekking wat mij betreft. Betty Davis is dit... En wie was Betty Davis dan wel: mevrouw Miles Davis!
Lees een zeer goede korte bio op AD en bekijk die platenhoezen eens: hot stuff indeed! Miles zou maar een jaar met haar getrouwd geweest zijn en van haar gescheiden zijn omdat ze "too young and wild" was... Respect! Door haar zou het ook zijn dat Miles Jimi Hendrix en Sly Stone ontdekte, die zouden leiden tot zijn 'Bitches Brew' uitspattingen. Wat een wijf!
PS: Koop scharrelde later een Betty-compilatie op die een eervolle vermelding kreeg op zijn blog.

16. Syreeta - Black Maybe (1974)
Het sluitstuk is geen funkspetter, maar ik vond dit een lekker langzame, dromerige afsluiter van de cd. Ergens legde ik de link met india.arie, waar deze track ontzettend veel van weg heeft. Dit is trouwens net zoals nr 15 een Madam Van... In dit geval natuurlijk Stevie Wonder die voor haar dit nummer pende anno 1974.