Uit de DDay archieven (2) - Stevie Wonder

Halsreikend kijkt onderstaande uit naar de volgende Stevie Wonder. De single So What The Fuss is lichtelijk fenomenaal (de groove had me al meteen te pakken, maar mijn bewondering groeide nog toen ik de lyrics onder ogen kreeg) en doet hopen op een return to form.
Met angst in het hart hoorde ik dan ook dat de release volgens Humo voor onbepaalde tijd uitgesteld is (de plaat moest ongeveer nu in de winkels liggen). Nu, Amazon geeft 21 juni op als nieuwe datum, dus all is not lost yet.

Het is al 10 jaar geleden dat Steveland Morris' laatste studioplaat uitkwam en het toeval wil dat deze 10 jaar geleden op mijn recensie-bureau terecht kwam. Achteraf gezien was ik misschien een beetje enthousiast, maar verdient Stevie niet alle lof van de wereld?

Stevie Wonder - Conversation Peace
De pioniersrol die Steveland Morris in de jaren ‘70 bekleedde heeft hij stilaan overgedragen aan een jongere garde, maar meester Wonder is nog altijd in staat een damn fine werkstuk te presenteren. Het fiasco van de film Taxandria indachtig vreesden we eigenlijk het ergste nu Conversation Peace na meer dan zeven jaar wachten eindelijk het daglicht ziet, maar het resultaat kan beschouwd worden als de soulversie van Lou Reed’s New York. Het gaat hier immers evenzeer om een conceptplaat waarin de stand van zaken in de wereld aangeklaagd wordt, maar het cynisme van Reed’s visie maakt hier plaats voor een boodschap van hoop. Individueel is elk nummer een pareltje: Taboo To Love moet enkel nog door Frank Sinatra gecoverd worden om een evergreen te worden, Tomorrow Robins Will Sing toont een onverwachte rapkant van de nu 45-jarige en voor een song als Cold Chill zou Michael Jackson een kind vermoorden. In zijn geheel komt de boodschap van Wonder echter nog beter over. De ‘Ban The Handgun’-kreten op My Love Is With You spreken voor zich, maar het thema van deze CD is de oproep tot universele liefde, of zoals de hoesnota’s duidelijk maken: “Love for life...love for lives...love for living...love for giving...love for giving in...selflessly, so that selfishly all can win, not in a demolition feast but in a Conversation Peace.” Wanneer deze mededeling bovendien zo mooi verpakt wordt - subtiele gastoptredens zijn er van o.a. Ladysmith Black Mambazo, Branford Marsalis en Anita Baker -, zijn wij zelfs geneigd erin te geloven.

(hm)

How Bizarre (1): Christmas In The Stars: Star Wars Christmas Album

Traditioneel is de laatste ronde van elke DB-muziekquiz een samenraapsel van vreemde covers, die we samenstellen onder de noemer 'How Bizarre'. Als ik iets novelty- of comedyachtig vind dat zwaar de moeite is, maar niet past in die ronde, lijkt het me wel leuk om dit hier verder te bespreken.

In mijn niet-afhoudende speurtocht naar vreemde muziekjes stootte ik net op deze prachtplaat. Ok, 't is bijn 30° buiten, maar ik kan toch niet tot december wachten om dit te posten ;-)

Het feit dat Anthony Daniels (de enige echte C3P0) de songs inspreekt/inzingt verleent het een officieel karakter en een song met een titel als What Can You Get a Wookiee for Christmas (When He Already Owns a Comb?) hoef ik zelfs niet te beluisteren om te weten dat ie top is.
Bovendien - en mijn vrouwtje zal dit nooit geloven - staat op deze plaat de allereerste opname van Bon Jovi. Jazeker, hij zingt de lead vocal op R2-D2 We Wish You A Merry Christmas!

Anyway, meer info (en een veel betere bespreking dan ik ooit zou kunnen geven) vind je bij i-Mockery.

For those interested (en ik weet niet hoelang ze available blijven), hier de mp3's:
1. Christmas in the Stars
2. Bells, Bells, Bells
3. Odds Against Christmas
4. What Can You Get a Wookiee for Christmas (When He Already Owns a Comb?)
5. R2-D2 We Wish You a Merry Christmas
6. Sleigh Ride
7. Merry, Merry Christmas
8. Christmas Sighting ('Twas the Night Before Christmas)
9. Meaning of Christmas

Kent u deze nog? (1)

Miggy - Annie (1981)

Annie, hou jij me tassie effe vast
Want die gozer wil me me danseuh...

OK, ik was nog erg jong toen, maar om één of andere reden zijn een heleboel van die foute carnavalplaten in mijn geheugen blijven hangen. Zozeer zelfs dat ik een 5-delige cd-reeks heb samengesteld met Hollandse schlagers, luisterliedjes en andere verkeerde hits. Momenteel hebben enkel mijn collega-DB'ers hier exemplaren van, maar mocht er iemand interesse tonen... Anyway, (misschien) meer details hierover in een latere post als Koop & ik de F.U.C.K.-files uit de kast halen.

Miggy was dus één van die one hit wonders die met een André Van Duin-achtige gimmick in 1981 (toen Vlamingen nog naar de Nederlandse tv keken) ook in ons land scoorde. Op internet is er over deze dame niks terug te googlen. Zelfs het fenomenale popinstituut zwijgt in alle talen. Wie ik echter wel tegenkwam - vraag me niet hoe - is de dochter van de zangeres die - u raadt het nooit - in het echt de naam Miggy kreeg. Nu kan ik het dochterlief niet kwalijk nemen dat ze eenmaal volwassen een andere naam verkiest. Dochter Miggy gaat nu dus door het leven als Kyla King, en heeft voor zichzelf al een hele naam gemaakt!
http://www.dutch-kyla.nl/

Enjoy!

Uit de DDay Archieven (1) - Weezer

Af en toe ga ik eens iets uit mijn archieven opduiken als het actueel, relevant of gewoon leuk is. Mijn eerste archiefpost is een cd-bespreking die ik ooit maakte voor het tijdschrift Teek! zaliger. Na mijn lofzang op Koop's blog over de nieuwe Weezer, wil ik u mijn toenmalige mening over hun debuut niet weerhouden:

Weezer - Weezer
In het zog van een nieuwe lichting poppunkgroepjes laten deze Los Angelianen hun eersteling los op de muziekminnende wereld. In Amerika behoorde Weezer tot de allergrootste hypes van 1994, en alles wijst erop dat Europa ook voor de bijl zal gaan. Maar voor één keer kan u de critici geloven: Weezer is die hype meer dan waard. Het enige argument dat u tegen deze jongens kan inbrengen is dat u dit soort muziek al jarenlang kent. Weezer combineert schaamteloos de energie van de Ramones met de teksten van Morrissey, de absurditeit van They Might Be Giants met de gitaren van Nirvana en klinkt zo nog het meest als close harmony-Pixies. De 10 songs die dit debuut sieren hebben het in zich om stuk voor stuk naar de hoogste plaats van De Afrekening te klimmen en aldaar - zoals de Meester het ooit zei - de laatste kutgroepjes uit Engeland in de vergeetput te duwen. Enerzijds presenteert Weezer serieuzere nummers als ‘The World Has Turned And Left Me Here’ dat niet alleen qua titel zeer Smithsiaans is. Het roept ongestoord onze tienerangsten terug op, en sluit daarbij perfect aan bij Generation X-songs als Green Day’s Basket Case. Daarnaast is er echter ruim plaats voorzien voor HUMOR. Zo zou u de Happy Days-video bij ‘Buddy Holly’ al meerdere malen op MTV hebben moeten zien. Ook ‘Say It Ain’t So’ is grappig, maar alleen omdat de openingsregels knipogend de draak steken met retrorockers als Black Kravitz en the Lenny Crowes. Een tong die zo diep in de cheek gestoken wordt hebben we nog niet al te vaak aan de andere kant van de oceaan gehoord. Het nummer dat de laatste weken echter niet meer uit onze speler te wrikken valt heet ‘In The Garage’. Deze parel is de ultieme ode aan alle rommelende amateurs die dromen van hun wereldtoernee terwijl de eerste demo nog geschreven moet worden. Aan de ene kant zet het nummer onverbiddelijk de repeterende helft van de wereldbevolking in zijn ondergoed, maar anderzijds steekt het diezelfde sukkels een stevig hart onder de riem. Wie in staat is zo’n gegeven zo simpel te verwoorden en het bovendien muzikaal subliem te omkaderen, verdient ieders respect. Vreemd genoeg zijn de andere 9 nummers die dit schijfje vullen van hetzelfde excellente niveau, en zijn wij hier ondertussen vergeten hoe lang het geleden was dat een enkele CD ons van begin tot einde kon blijven verbazen. Als nu nog iemand zo slim is Weezer zo vlug mogelijk naar België te halen, kan ons jaar niet meer stuk.

(hm)

Volders' muziekquiz

ff tussendoor een shout-out naar de online quizking:
leve Dirk Devoldere aka 'Volders' en zijn http://www.muziekquiz.be/
De man levert al sinds mensenheugnis wekelijks een muziekquiz af waarop DB en menig andere quizploeg met plezier zijn hersens breekt. Na jarenlang zwoegen mocht DB onlangs zijn eerste top3-positie noteren!

196	194

Ondertussen is een nieuwe reeks begonnen en zullen we hard moeten terugvechten om weer vooraan te eindigen!

Dirk, bij deze een hartelijke dankuwel voor je aanhoudende inspanningen!

DB muziekquiz 2005?

Well guys

Wat kan ik zeggen. Ideeën voor een nieuwe muziekquiz snorren genoeg rond in onze hoofden, maar voorlopig staat er nog niets op de agenda. Zoals het er nu uit ziet, willen we eigenlijk naar een nieuwe zaal uitwijken. We zijn dan ook aan 't prospecteren in het Willebroekse (Ruisbroek zou een kanshebber kunnen zijn) en eventueel keert DB terug naar Leuven.
Daar hebben we immers eerder al als vzw Bozo een aantal muziek- en filmquizzen georganiseerd.

Stay tuned, dus:

De naam?

Detroit Breakdown?!?

Om de honger van de nieuwsgierigen onder u te stillen, of simpelweg om u met een portie triviale kennis op te zadelen, onthullen wij bij deze graag het antwoord op de vraag "Vanwaar de naam Detroit Breakdown?"

Vooreerst is "Detroit Breakdown" de groepsnaam waarmee wij in het recente verleden aantraden bij deelnames aan muziekquizzen. Daarnaast hebben we onder deze naam ook al enkele succesvolle quizzen georganiseerd in Willebroek. Meer info hierover is te vinden op http://www.detroitbreakdown.be .
Een groepsnaam die qua originaliteit alvast niet moet onderdoen voor die van collega-quizploegen. Overigens, ook onder de naam "Bozo meets Detroit Breakdown" namen we deel aan enkele quizzen, maar we besloten wijselijk dat dergelijke groepsnaam toch niet echt lekker bekte (en teveel deed denken aan slechte B-films uit Hollywood, genre "Godzilla meets Bride of Frankenstein").

De ware herkomst van de naam "Detroit Breakdown", houdt verband met de voorliefde van één van onze mede-organisatoren voor een bluesrockgroep uit Boston, USA, genaamd The J. Geils Band. Noem het gerust een ongezonde interesse of een verontrustende fixatie, feit is dat The J. Geils Band, bekend van het ietwat a-typische en intussen door Muziekdoos en Swingpaleis gebanaliseerde "Centerfold", bij de man in kwestie boven God en Klein Pierke verheven is. En laat diezelfde J. Geils Band nu net een song hebben, getiteld "Detroit Breakdown". Vandaar. Meer moet u er niet achter zoeken. Het leven kan, in weerwil van wat men u op televisie en in dagbladen poogt wijs te maken, simpel zijn. "Detroit Breakdown" is een weergaloos stukje stomende blanke rhythm & blues van zowat dertig jaar geleden. Het volledige "Detroit Breakdown" kan u vinden op 'Nightmares'.